Gisteren mocht ik mijn geniale vriend Fulco Ottervanger nog eens aan het werk zien. Het was weer even geleden dat we mekaar hadden gezien en gesproken, maar telkens is het weer een leuke en warme ontmoeting. Fulco en ik zien elkaar slechts zeer sporadisch, maar ik ken hem nu toch al van toen er nog een 2 voor mijn leeftijd stond. Toen al was het duidelijk hoe geniaal deze man wel is. Hij deed toen al dingen op de piano die niemand hem na kon doen en maakte ook toen al, naast de onvoorstelbare jazz-improvisaties e.a., liedjes die zo in je oor bleven hangen. Ze hadden steeds een wat speciaal kantje, maar je wil ze, net daarom, steeds weer opnieuw beluisteren. En dat is net wat hij met zijn nieuwe plaat ook voor mekaar heeft gekregen.

Fulco weet als de beste zijn technische bekwaamheid te doen overkomen alsof het allemaal heel makkelijk is. Het lijkt allemaal spielerei, en dat is het ook, maar dat maakt het nog niet gemakkelijk of vanzelfsprekend. Zo ook tijdens zijn voorstelling van zijn niewe soloplaat in de Muziekodroom in Hasselt gisterenavond. Geweldig hoe hij ons samen met Stuff.-bassist Dries Laheye meenam in zijn aparte wereld. Trouwens ook heel veel credits aan Dries, dat zit echt goed tussen die twee. Ze voelen elkaar perfect aan en hun liefde voor muziek spat er van af!

We waren die avond met (slechts) een dertigtal man afgezakt naar de club van de Muziekodroom, wat het concert super intiem maakte. De heren hadden daarenboven zo maar even Mauro Pawlowski(!) in hun voorprogramma staan. Mauro bracht een… tja hoe moeten we dat omschrijven… minstens even geniale performance… voor een impressie zie onderstaande video van zijn passage in de Democrazy in Gent.

Voor diegenen die Fulco nog niet kennen, hij is reeds lange tijd (en nog steeds) met heel wat verschillende projecten bezig. Zo was hij stadscomponist van Gent, is hij nog actief in het jazz-trio De Beren Gieren, Krautrockt hij goed door bij het collectief Stadt en is hij de helft van het Beraadgeslagen-duo dat hij samen met Stuff.-drummer Lander Gyselinck vorm geeft. En dat zijn dan nog maar een paar van de dingetjes die hij bij elkaar geknutseld heeft. Daarom is hij dit jaar opnieuw (voor de derde maal al) genomineerd voor de MIA’s in de categorie ‘Beste Muzikant‘. Voor mij heeft hij sowieso al gewonnen!

Het mag duidelijk zijn, Fulco, een man (of jongen of heertje zoals hij het zelf zou zeggen) naar mijn hart, in mijn hart en er eentje om te koesteren!
Bedankt voor de geweldige avond Fulco en tot snel!